شنبه ۲۸ بهمن ۹۶ ۰۴:۱۴ ۲۲۳ بازديد
چه سخته اینکه شاعر باشی اما
همه شعرات با غم کوک باشه
میون گرمیه احساس ِ عشقت
زمستون با دلت هم کوک باشه
قدّ هفت آسمون، لای سکوتت
واسه عشقت توو قلبت حرف باشه
بشینی رو به روش اما یه لحظه
یه حلقه رشته حرفاتو بپاشه
چه سخته لحظه هایی که، گلوتُ بغض می گیره
یه رؤیا رنگ می بازه، دلت از غصه می میره
چه سخته عشق لای خاطراتت
یه قلب ِ زخم خورده جا بذاره
کسی که عشقو از چشمات فهمید
روو قلبت بی اراده پا بذاره
دلشوره می گیری از بازی ِ دنیا
کوتاهی از کی بود، تقدیر یا تردید؟
تکرار ِ این قصه با اینکه ممکن نیس
فرصت بده ای عشق، دیگه بسه تهدید
قسمت نبود اما فرصت بده ای عشق
به عاشقی که شک احساسش ُ بلعید
ترانه سرا: آمنه نقدی پور
